Stál í stál

Það er allt gott að frétta af okkur. Bara vika þanga til við verðum í Króatíu. Við erum öll orðin voðalega spennt, nema kannski Viktor Bjarki :) Ferðalagði verður svolítið langt því það er flogið til Ítalíu og svo er rúta í rúmlega 2 tíma. Við eigum bara eftir að skemmta okkur þó að ferðalagið verði langt, vona bara að ég og mamma verðum ekki bílveikar.

en ástæðan fyrir blogginu er sú að það kom pínu fyrir áðan. Sumum finnst það rosa fyndið meðan aðrir hlægja bara ekki neitt. Stundum kemur það fyrir að það kemur til mín lítill stríðnispúki, hann er voðalega saklaus en þegar ég verð gleymin ofan í stríðnina þá getur það endað frekar illa. Það var þannig að pabbi og Þórður vinur hans fóru út á svalir að anda að sér "fersku" lofti. Púkanum í mér fannst rosa fyndið að fara og læsa, en svo stuttu eftir það var mamma á leið niður í þvottahús sem er alveg á neðstu hæðinni og skottaðist ég auðvitað með henni niður. Þannig að strákarnir voru fastir á svölunum. Og þó að þeir kölluðu og bönkuðu þá heyrðum við ekkert í þeim. Nágranna okkar hefur greinilega ekkert litist á þessi óp í þeim því eftir einhvern tíma kom hann upp og frelsaði þá af svölunum.
Mamma er enn hlægjandi í þessum skrifuðum orðum en mér líður sjálfri ekki vel og er komin með svaka samviksubit sem lýsir sér í því að það er rosa stór kökkur í hálsinum á mér þannig að ég get ekki talað.
En þetta er bara okkar á milli þið megið ekki tala um þetta við mig því þá kannski fer ég bara aftur að gráta.

þanga til næst hafið það gott:)